Drieteenstrandlopers in Schouwen-Duiveland

Drieteenstrandlopers (Calidris alba)  komen in onze contreien voor in de winter. Broeden doen ze in Siberië en  in Groenland, maar het is niet geweten waar 's winters de Groenlandse broedvogels zitten en waar de Siberische: het trekgedrag van deze strandloper is nog onvoldoende bestudeerd.

Drieteentjes zijn meestal actief in de branding, waar ze constant met bliksemsnelle pootjes voor de golven uithollen, op zoek naar voedsel.

Ze zijn een uitdaging voor de natuurfotograaf, want stilstaan doen ze zelden…

Onderstaande foto’s werden 2 weken geleden gemaakt in Schouwen-Duiveland.

Het Schipdonkkanaal in Zomergem

Aan landschapsfotografie heb ik nooit veel aandacht besteed, hoewel dit, mits goed uitgevoerd,  één van de meest sprekende vormen van natuurfotografie kan zijn. Deze foto maakte ik toen ik merkte dat de zon vanachter de wolken kwam piepen om 9u ’s ochtends. Het verschil tussen een goede en een minder goede foto was hier een kwestie van minuten: eerst is de zon amper waarneembaar door wolken en mist, en voor men het beseft is ze te prominent aanwezig.

De foto werd gemaakt vanop Meirlare brug in Zomergem, en toont het Schipdonkkanaal, ook wel “De Stinker” genoemd, dit in tegenstelling tot “De Blinker”, de bijnaam van het Leopoldkanaal.  Het Schipdonkkanaal  werd in 1852 gegraven als afleidingskanaal voor het overtollige water van de Leie, dat initieel zeer vervuild was door industrie en vlasroterij. Recent is deze toestand verbeterd : de "Stinker" stinkt niet meer en met de natuur in en naast het water gaat het beter.

Wespen- of Tijgerspin in het Maldegemveld

De Wespenspin of Tijgerspin  (Argiope bruennichi) behoort tot de familie van de wielwebspinnen, en is afkomstig uit Zuid-Europa. Deze spin wordt aangetroffen  in graslanden en heidevelden.

Een paar weken na de paring maakt het vrouwtje een soort cocon (zijde-achtige balletjes) waarin soms tot 400 eieren zitten. De foto toont het vrouwtje en de afgewerkte cocon.

De tijgerspin werd in de jaren tachtig voor het eerst in onze streken aangetroffen. Pas de laatste jaren is de soort echt aan een stevige opmars bezig.

Icarusblauwtje in het Maldegemveld

Dit Icarusblauwtje (Polyommatus icarus) werd een paar weken geleden gefotografeerd in het Maldegemveld, op een ingezaaide bloemenweide. Wellicht één van de laatste dagvlinders van dit jaar. 2018 was een rampjaar voor vlinders, waarschijnlijk (mede) te wijten aan de ongeziene droogte. Neemt niet weg dat ik dit -ahum- één van de mooiste macrofoto's vind die ooit maakte...

Chinese Muntjak in Merendree

De Chinese Muntjak (Muntiacus reevesi) komt, hoewel nog steeds zeer zeldzaam in onze regio, meer en meer in de vrije natuur voor, nadat ze zijn ontsnapt uit privé-collecties of door jagers zijn uitgezet om ze dan neer te schieten, dat laatste onder het slaken van de kreet 'hoera hoera weer een levend wezen vermoord'. Deze muntjak werd aangereden. Ik voerde hem, na melding door de politie, naar het VOC in Merelbeke. Pootje gebroken en wat schaafwonden, maar onze vriend kan verderleven, weliswaar in gevangenschap bij een liefhebber. De beste optie voor dit exemplaar, want muntjaks worden selectief bejaagd om verspreiding tegen te gaan. Maar toch ook, zoals gezegd, uitgezet, speciaal om te kunnen worden bejaagd. Tja...

Goudplevier in Ameland en Nieuwvliet

De Goudplevier  (Pluvialis apricaria) ziet men vaak op graslanden en weiden, in België en Nederland  vooral van september tot april, zowel aan de kust als in het binnenland, en dit vaak in groepen van honderden exemplaren, vaak samen met Kieviten (Vanellus vanellus).

Goudplevieren broeden niet meer in België en Nederland: het laatste broedgeval dateert uit 1974, het voorlaatste uit 1937.

Het zijn schitterend gekleurde vogels: de gouden gloed als een zwerm goudplevieren opvliegt is wonderlijk mooi. De onderste foto toont een grote groep goudplevieren op Ameland. Slecht zelden kunnen goudplevieren dicht worden benaderd, dus groot was mijn verbazing toen we eergisteren 2 exemplaren aantroffen op het strand van Nieuwvliet, aan de Verdronken Zwarte Polder. Met enige handigheid kon ik naderen tot op een 5-tal meter. Wellicht gaat het hier om 2 jonge dieren, hetgeen af te leiden is uit het verenkleed, dat de overgang toont van juveniel naar 1ste winter.

  

Witwangstern in De Brenne

De Witwangstern (Chlidonias hybrida) is de enige stern die in De Brenne voorkomt. In andere streken is deze stern zeldzaam, maar door de aanwezigheid van de vele meren is hij in de Brenne bijzonder goed ingeburgerd. Het is een donkere stern, die enkel zou kunnen worden verward met Witvleugelstern (Chlidonias leucopterus), Zwarte stern (Chlidonias niger) en desgevallend Visdief (Sterna hirundo). De Witwangstern maakt zijn nest op de bladeren van Waterlelie, hetgeen meteen de reden is waarom men in De Brenne waterlelies aanplant op verschillende meren. Deze aanplant wordt de eerste 2 jaren beschermd door een afsluiting, om vraat door de Beverrat (Myocastor coypus) tegen te gaan. Daarna zijn de lelies voldoende uitgebreid, en mag er links en rechts al eens wat worden weggeknaagd.