Wespen- of Tijgerspin in het Maldegemveld

De Wespenspin of Tijgerspin  (Argiope bruennichi) behoort tot de familie van de wielwebspinnen, en is afkomstig uit Zuid-Europa. Deze spin wordt aangetroffen  in graslanden en heidevelden.

Een paar weken na de paring maakt het vrouwtje een soort cocon (zijde-achtige balletjes) waarin soms tot 400 eieren zitten. De foto toont het vrouwtje en de afgewerkte cocon.

De tijgerspin werd in de jaren tachtig voor het eerst in onze streken aangetroffen. Pas de laatste jaren is de soort echt aan een stevige opmars bezig.

Icarusblauwtje in het Maldegemveld

Dit Icarusblauwtje (Polyommatus icarus) werd een paar weken geleden gefotografeerd in het Maldegemveld, op een ingezaaide bloemenweide. Wellicht één van de laatste dagvlinders van dit jaar. 2018 was een rampjaar voor vlinders, waarschijnlijk (mede) te wijten aan de ongeziene droogte. Neemt niet weg dat ik dit -ahum- één van de mooiste macrofoto's vind die ooit maakte...

Chinese Muntjak in Merendree

De Chinese Muntjak (Muntiacus reevesi) komt, hoewel nog steeds zeer zeldzaam in onze regio, meer en meer in de vrije natuur voor, nadat ze zijn ontsnapt uit privé-collecties of door jagers zijn uitgezet om ze dan neer te schieten, dat laatste onder het slaken van de kreet 'hoera hoera weer een levend wezen vermoord'. Deze muntjak werd aangereden. Ik voerde hem, na melding door de politie, naar het VOC in Merelbeke. Pootje gebroken en wat schaafwonden, maar onze vriend kan verderleven, weliswaar in gevangenschap bij een liefhebber. De beste optie voor dit exemplaar, want muntjaks worden selectief bejaagd om verspreiding tegen te gaan. Maar toch ook, zoals gezegd, uitgezet, speciaal om te kunnen worden bejaagd. Tja...

Goudplevier in Ameland en Nieuwvliet

De Goudplevier  (Pluvialis apricaria) ziet men vaak op graslanden en weiden, in België en Nederland  vooral van september tot april, zowel aan de kust als in het binnenland, en dit vaak in groepen van honderden exemplaren, vaak samen met Kieviten (Vanellus vanellus).

Goudplevieren broeden niet meer in België en Nederland: het laatste broedgeval dateert uit 1974, het voorlaatste uit 1937.

Het zijn schitterend gekleurde vogels: de gouden gloed als een zwerm goudplevieren opvliegt is wonderlijk mooi. De onderste foto toont een grote groep goudplevieren op Ameland. Slecht zelden kunnen goudplevieren dicht worden benaderd, dus groot was mijn verbazing toen we eergisteren 2 exemplaren aantroffen op het strand van Nieuwvliet, aan de Verdronken Zwarte Polder. Met enige handigheid kon ik naderen tot op een 5-tal meter. Wellicht gaat het hier om 2 jonge dieren, hetgeen af te leiden is uit het verenkleed, dat de overgang toont van juveniel naar 1ste winter.

  

Witwangstern in De Brenne

De Witwangstern (Chlidonias hybrida) is de enige stern die in De Brenne voorkomt. In andere streken is deze stern zeldzaam, maar door de aanwezigheid van de vele meren is hij in de Brenne bijzonder goed ingeburgerd. Het is een donkere stern, die enkel zou kunnen worden verward met Witvleugelstern (Chlidonias leucopterus), Zwarte stern (Chlidonias niger) en desgevallend Visdief (Sterna hirundo). De Witwangstern maakt zijn nest op de bladeren van Waterlelie, hetgeen meteen de reden is waarom men in De Brenne waterlelies aanplant op verschillende meren. Deze aanplant wordt de eerste 2 jaren beschermd door een afsluiting, om vraat door de Beverrat (Myocastor coypus) tegen te gaan. Daarna zijn de lelies voldoende uitgebreid, en mag er links en rechts al eens wat worden weggeknaagd.

Plakker in Zomergem

Dit is de rups van de Plakker (Lymantria dispar), die behoort tot de familie van de Spinneruilen. Het is een nachtvlinder die zowel dag- als nachtactief is. De rups komt voor op loofbomen, en verpopt onder de schors, tussen de bladeren of in de strooisellaag. Deze foto werd gemaakt onder een stuk loshangende schors van een appelboom in onze boomgaard. Soms laat de jonge rups zich door middel van spindraden met de wind meevoeren en kan zich zo kilometers verspreiden. Af en toe kan de plakker een plaag vormen, met aanzienlijke schade aan loofbomen tot gevolg.

Groene zandloopkever in het Maldegemveld

De Groene zandloopkever (Cicindela campestris) komt vaak voor op zand- en heidegronden. Het is een loopkever die, wanneer hij wordt opgeschrikt, telkens een stukje verder vliegt. De larven zitten in verticale schachten in de grond (makkelijk te zien op paadjes), en jagen van daar uit op passerende insekten.

Boomklever in De Klinge

De boomklever (Sitta europaea) is de enige inheemse vogel die zowel naar boven als naar beneden (met de kop naar omlaag) kan klimmen. De staart wordt daarbij, anders dan bij spechten en boomkruipers, niet als steun gebruikt.

Boomklevers zijn vogels van bossen, parken en tuinen met veel loofhout, en broeden in boomholtes, waarvan de ingang doorgaans wordt dichtgemetseld met modder, dit om te verhinderen dat  grotere soorten (spreeuwen, spechten) het hol zouden binnendringen.

De boomklever is een standvogel, die meestal in paren wordt waargenomen.

Wulp en regenwulp in Nieuwpoort

De Wulp (Numenius arquata) is de grootste steltlopersoort van onze contreien en heeft ook de langste snavel. Bij ons komt de wulp het jaar rond voor. Hij laat zich vaak opmerken door een vérdragend "koer-líe...".

De Regenwulp (Numenius phaeopus) is de kleinere en noordelijkere tegenhanger van de wulp. Hij broedt niet in ons land, maar is een doortrekker in voorjaar (meer binnenland) en najaar (meer aan de kust). Regenwulpen hoor je vaak eerder dan dat je ze ziet, het geluid is een karakteristieke triller: “bibibibibibi”.

De regenwulp (bovenste foto) is kleiner en donkerder dan de wulp (onderste foto), en heeft een kortere snavel, een opvallend  getekende kop met een smalle lichte kruinstreep, donkere zijkruinstrepen, een lichte wenkbrauwstreep, donkere oogstreep en een opvallende oogring.

Het exemplaar op de foto werd eind december gefotografeerd in Nieuwpoort: het betreft dus één van de zeldzame winterwaarnemingen van de regenwulp.

Woestijntapuit in De Panne

Deze Woestijntapuit (Oenanthe deserti) zit al sedert begin november in De Panne. Vorige week brachten we hem een bezoekje…

De woestijntapuit  broedt in het Kaspische-Zeegebied en verder oostelijk, tot in Mongolië. Het is een langeafstandstrekker, die overwintert in oostelijk Afrika, het Midden-Oosten en verder oostelijk tot India.

In Europa is het een, hoewel vrijwel jaarlijks waargenomen, zeer zeldzame dwaalgast, die vooral (vaak laat) in de herfst in Europa opduikt, en dan meestal in de nabijheid van de kust. Zoals dit exemplaar dus, dat zich overigens uitgebreid liet bewonderen en makkelijk liet benaderen.