Lantaarntje in Zomergem

Een kleine waterpartij in de tuin trekt gauw juffers aan, zoals het Lantaarntje (Ischnura elegans). Juffers zijn niet altijd makkelijk te fotograferen. Om ze helemaal scherp te krijgen dient het fototoestel volledig evenwijdig te staan met het diertje, anders is voor- of achterkant niet scherp. Hoe nauw de scherptediepte luistert toont de tweede foto: het grasje is niet scherp en de oogjes wel, terwijl de oogjes nauwelijks een paar millimeter verderaf staan. Voor dergelijke foto's moet het compleet windstil zijn, dient een bijzonder stevig statief te worden gebruikt, en moet men sluitertijd en diafragma optimaal combineren.

Struiksprinkhaan in Zomergem

Meer en meer, te wijten aan de opwarming van de aarde, treft men soorten aan die men vroeger niet of minder tegenkwam. Zo ook deze struiksprinkhaan (Leptophyes punctatissima). De soort onderscheidt zich van andere soorten door, bijvoorbeeld, de zwarte puntjes op het lichaam. Hier een vrouwtje op de foto's, onder meer te zien aan de legboor. Struiksprinkhanen maken een hard, droog, tikkend geluid. Dit jaar een talrijke gast in de tuin.

Gewone kameleonspin en vliegende mieren in Zomergem

In elke kolonie mieren zitten vliegende mieren, die op een bepaald ogenblik massaal en gezamenlijk uitvliegen om nieuwe mierenvolkeren te stichten.Men spreekt van "paringsvluchten". Een paar dagen geleden had, in de tuin, een groep vliegende mieren pas het nest verlaten. De mieren maakten zich op om het luchtruim te kiezen toen mijn oog op een merkwaardig fenomeen viel: een familie Gewone kameleonspin (Misumena vatia) begon de groep aan te vallen. De beelden hieronder spreken voor zich: wonderlijk hoe deze spinnen prooien vangen die veel groter zijn dan zijzelf. De kameleonspin, trouwens, kan haar kleur aanpassen aan de bloem waarop ze zit: ook dat is zichtbaar op de foto's.

Papegaaiduikers op de Farne Islands

In april bezochten we de Farne Islands, in het noordoosten van  Groot-Brittanië. Vanuit Seahouses neemt men de boot naar de archipel. Onderweg krioelt het van de vogels – en mochten we voor de eerste keer ooit kennismaken met de clown onder de zeevogels: de papegaaiduiker (Fratercula arctica). Deze bizarre vogel leeft het hele jaar op zee, en komt enkel aan land om te broeden, onder meer, dus, op bepaalde kleine eilandjes van de Farne, zoals Staple Island. Deze eilandjes vallen onder de National Trust, en zijn beschermd natuurgebied. De toegang is strikt geregeld en zeer beperkt, maar een bezoek is onvergetelijk. Papegaaiduikers en andere vogels zijn helemaal niet schuw, en kunnen makkelijk worden benaderd. Ze broeden in pijpen onder de grond. De clowneske bek hebben ze enkel in de paartijd. Toen we er op bezoek waren namen ze net de nesten in, en waren er dus nog geen jongen, hetgeen verklaart waarom ik geen (typische) foto’s kon nemen van papegaaiduikers die met meerdere visjes in de bek de jongen komen voederen.

Rood weeskind en Piramidevlinder in Zomergem

Nachtvlinders kan men op 2 manieren lokken: met licht of met smeer. "Smeren" betekent het inwrijven van een stuk schors van een boom met een goedje dat nachtvlinders aantrekt. 2 nachten geleden gebruikte ik een mengeling van rotte perzik, rotte appel, rode wijn, maïszetmeel, chapelure en bloem. Het leverde een hele keur aan bezoekers op. Voor de eerste keer ooit nam ik foto's in complete duisternis, gewapend met zaklamp en rechtstreeks flitslicht. De resultaten mogen er zijn, vind ik. Hieronder (onderste foto en links van de middelste foto) Rood weeskind (Catocala nupta), een bijzonder grote nachtvlinder met een spanwijdte van 8 cm (!), en Piramidevlinder (bovenste foto en rechts op de middelste foto) (Amphipyra pyramidea). Omringd worden door een tiental exemplaren van het rondvliegend Rood weeskind is zonder meer een sprookjesachtige ervaring. Let op het verschil in grootte, en weet dat ook de Piramidevlinder geen kleine vlinder is...